Zo besteedt gepensioneerde Frits zijn tijd nuttig

Tijdens zijn werkende leven als microbiologisch analist in het ziekenhuis was Frits al actief als vrijwilliger voor de Zonnebloem. Dertien keer op rij ging hij mee op vaarvakantie om mensen met een lichamelijke of geestelijke handicap een paar onbezorgde daagjes uit te gunnen. 

Daarna namen hij en zijn vrouw regelmatig Syrische asielzoekers op sleeptouw. Alle angst, haat en agressie meer dan beu, wilden zij juist een positief tegengeluid laten horen in het verharde vluchtelingendebat.
 

Tijd nuttig besteden

Iets doen voor anderen zit Frits blijkbaar in het bloed. Maar eenmaal gepensioneerd maakte hij zichzelf – en zijn vrouw – één belofte: nu gaan wij echt leven. Een belofte waar beiden al gauw op terugkwamen.

Frits: "Na drie weken begon ik mij al af te vragen: wat nu? Zeeën van vrije tijd kunnen, als je niet oppast, ook overgaan in zeeën van verveling. Met genoeg vrienden, familie, kinderen en kleinkinderen valt er voldoende te ondernemen. Maar er zijn altijd van die dagen dat je even niets te doen hebt. Die tijd wilde ik ook graag nuttig besteden."
 
Een oproepje in de krant bracht hem op het spoor van de Mantelzorgcarrousel Klavervier. Vrijblijvend leuke dingen ondernemen met een zorgontvanger; dat leek hem wel wat. "Zo houd je het gezellig en niet te dwingend. Als je tijd en zin hebt, dan onderneem je samen iets. Maar als je een keer niet kunt of je hoofd er even niet naar staat, wat ik beide ook wel eens heb, dan is dat ook goed. Dan neemt iemand anders uit de carrousel de honneurs waar."
 

Zorgen voor oud-collega

Extra leuk was dat Frits op de website van de carrousel de naam van een oud-collega tegenkwam. Ben, een voormalig verpleegkundige in het ziekenhuis waar hij jarenlang werkte en met wie hij in de ondernemingsraad zat, die sinds zijn hersenbloeding lijdt aan een beginnende geheugenstoornis.

Al die tijd zorgde zijn vrouw Denny voor Ben. Hulp is dus gewenst, zodat ook zij haar rust- en genietmomentjes kan hebben. Denny: "Ik vind het heerlijk om af en toe eens alleen te zijn. En ik vind het prettig als Ben leuke dingen onderneemt met een ander. Hij komt altijd weer vrolijk terug. Blij dat hij iets nieuws te vertellen heeft."

Ben: "Ondanks Denny’s goede zorgen, voel ik mij af en toe toch verduveld alleen. Het is heel moeilijk om vanuit jezelf contact te zoeken, omdat je ergens een mankement hebt. Als je dan mensen hebt die via de mantelzorgcarrousel contact met jou zoeken, dan denk je: wat aardig. Dankzij het vrijblijvende karakter ervan heb ik ook niet het idee dat ik mensen ergens toe dwing."
 

Geen verplichting

Dat laatste beaamt ook Frits. "Ik heb nooit het gevoel dat ik per se iets moet met Ben; ik mág. Voor mij een groot verschil. Dat je kunt kiezen om samen iets te ondernemen, niet dat het een verplichting is. Als je dan een keer niet kunt of je hoofd er even niet naar staat, wat ik beide ook wel eens heb, dan is dat ook goed. Dan neemt iemand anders uit de carrousel de honneurs waar."

Frits voelt zich daardoor helemaal geen vrijwilliger meer. Ben is meer een vriend geworden, waarmee hij op gezette tijden iets leuks onderneemt. "Een wandeling, naar een wedstrijd van De Graafschap of het museum; het geeft mij zelf ook veel voldoening. Destijds kende ik Ben eigenlijk alleen van ‘hallo’ en ‘dag’ in het ziekenhuis. Maar door er samen geregeld op uit te gaan, is een hechte vriendschap ontstaan."

"Soms is het wel lastig om te zien wat de beginnende geheugenstoornis met Ben doet; dat hij bijvoorbeeld dingen vergeet of meerdere keren hetzelfde vertelt. Maar ik blijf altijd geduldig, hij kan er immers ook niets aan doen dat dit hem is overkomen. En het laat me beseffen dat we maar blij moeten zijn dat het goed met ons gaat en dat we een ander heel gemakkelijk een topdag kunnen bezorgen."

Menzis ondersteunt en initieert diverse projecten en programma’s om stap voor stap een bewuste levensstijl te stimuleren, bijvoorbeeld Mantelzorgcarrousel Klavervier. 

Beeld: NU.nl / Iris Planting (met Frits links op de foto)