Lees het verhaal van 2 mantelzorgers

Josephien Aarninkhof: ‘Ik doe het met liefde, maar ik moet mezelf wel beschermen’

Josephien Aarninkhof (59) doet de mantelzorg voor haar hoogbejaarde tante. Josephien: “Sinds mijn tante een herseninfarct heeft gehad, vergeet ze heel veel.  Ook het bewegen van de stoel naar de tafel is lastig, evenals naar het toilet gaan. Tot haar zevenentachtigste heeft ze alles zelf willen doen. En eigenlijk wil ze dat nog steeds. Dat maakt het soms extra moeilijk.” 

Josephien helpt haar tante twee middagen in de week en doet daarnaast nog allerlei klusjes tussendoor. “Ik ga er ’s middags heen en dan gaan we samen lunchen. Ik neem iets lekkers mee. Ik doe wat klusjes in huis. Zo zorg ik er bijvoorbeeld voor dat er niets is waar ze over zou kunnen struikelen. Niet alleen in het huis, maar ook er omheen. Dat er bijvoorbeeld geen takken liggen of andere rommel van de bomen.”

Tot nog toe is de mantelzorg goed te combineren met de andere bezigheden van Josephien Aarninkhof. “Voor de maaltijden komt ook Tafeltje Dekje. En als het allemaal toch te zwaar zou  worden, dan zorg ik ook voor een andere oplossing. Ik moet me soms ook tegen mezelf beschermen. Het wordt makkelijk steeds meer te geven en dan cijfer je jezelf wel eens weg.. Maar ik doe het met liefde.”

Koos van Duuren: ‘Ik kon niks, maar nu doe ik alles’

Koos van Duuren (77) verzorgt op zijn beurt zijn vrouw (81) zoals hij zelf zegt ‘van A tot Z’. Koos: “Mijn vrouw bibbert erg met haar handen en ze kan moeilijk lopen. Ze doet dan ook bijna niets meer in huis. Ik kon niks, maar nu kan ik alles. Van het eten koken tot en met de ramen zemen. Ik bedenk wat we vandaag weer moeten gaan eten. En ik ga het halen op de fiets. Ik sta nu de aardappels te schillen. Soms komt m’n vrouw even kijken. Dan zegt ze dat ik het goed doe. Van mijn dochter heb ik ook een pluim gekregen.”

Koos krijgt wel hulp. “Zo wordt mijn vrouw om de dag gewassen en aangekleed door hulp van buitenaf. Daar tussenin doucht ze ook niet.” Hij woont samen met zijn vrouw in een zorgflat. “Iedereen op de gang is boven de vijfentachtig”, vertelt hij. “Die mensen help ik ook vaak. Ze weten dat ze bij me kunnen aankloppen. Ik ben het meest fit van iedereen. In de zorgflat zit ik ook in een paar commissies. “

Vies van een klusje doen is hij bepaald niet. “Ik ben vroeger loodgieter geweest dus ik ben wel wat gewend. Laatst had m’n vrouw een ongelukje. Dat vindt ze verschrikkelijk. Ik zei, dat geeft toch niks. Ik heb haar gewassen en alles opgeruimd. Maar als je dan op je knieën het tapijt aan het schoon maken bent, dan vraag je je wel af wat je nu aan het doen bent. Het is soms best zwaar. Maar ik ben zelf ook eigenwijs. Sommige dingen doe ik gewoon liever zelf. Ik kan de ramen wel door een ander laten lappen, maar ik ben veel sneller.’

En hoe gaat het eigenlijk met Koos van Duuren zelf? “Met mij? Ik heb zelf pas een nieuwe heup gekregen. Twee keer per week moet ik naar fysiotherapie. Maar dat is gelukkig aan de overkant van de flat. Dus dat kan er makkelijk nog bij.”