Schoffelen en snoeien

‘We ruilen groenten’

Vera van der Worp: “Deze plek bij kasteel Groeneveld in Baarn heb ik nu drie jaar en ik kom er twee à drie keer per week. Soms zit ik er even lekker op mijn bank, andere keren lekker met de handen in de grond, even aan niks denken…  Na een dag hard werken is het een soort mindfulness en je bent nog lekker buiten ook. Leuk is: op de volkstuin zijn altijd wel mensen aan het werk. Met mijn buurmannen klets ik gezellig over koolplanten en asperges bijvoorbeeld. De tuin is een dankbaar gespreksonderwerp: ‘Zijn jouw aardappels ook bevroren?’ Soms helpen we elkaar. Zo ging ik laatst asperges steken en kon ik het aspergemes van de buurman lenen. Met een ander ruilde ik weer tuinbonenplantjes voor koolrabi. Het leuke is: iedereen pakt het op zijn eigen manier aan, die tuin. Mijn buurmannen dekken van alles af ter bescherming van de vogels, maar dat doe ik lekker niet, dat vind ik niet mooi.”
 

‘Mijn buren letten op’

Harry de Jongh: “Niets haalt het bij zelfgekweekte, onbespoten groenten en fruit. Als je ze eenmaal vers van de tuin hebt gegeten, wil je niet anders meer. Ik heb mijn volkstuin al ruim dertig jaar. Ben hier een van de ‘langstzittenden’. Als ik geconcentreerd bezig ben met de planten denk ik nergens meer aan. Heerlijk ontspannend. Bijna altijd zijn er ook anderen aan het werk in de tuin, dat motiveert. Soms helpen we elkaar, maken een praatje… In de zomer ga ik vier weken op vakantie. Mijn buren letten dan een beetje op en oogsten wat er te oogsten valt. En dat mogen ze natuurlijk zelf opeten! De eerste jaren was het door schade en schande wijs worden, maar inmiddels heb ik behoorlijk wat kennis en mislukt er niet vaak meer iets. Ik weet precies hoeveel mest ik moet geven, wat het wel en niet goed doet en hoe ik de slakken weghoud van de sla.”
 

‘Heerlijk ontspannend!’

Marijke van Steenis: “Ik ben er soms uren, lekker aan het rommelen. Beetje schoffelen, wat onkruid wieden, wat zaaien. Lekker buiten in het groen terwijl de vogeltjes fluiten. En ik heb veel beweging zodat ik niet naar de sportschool hoef. Heerlijk om na mijn werk even een krop sla te halen. Of ’s avonds na het eten nog even op een bankje op de tuin koffie te drinken. Met mijn moestuinburen heb ik een heel leuk contact. We kletsen over de tuin, geven elkaar tips en ruilen soms ook plantjes. En toen mijn oude buurman laatst ziek was, schoffelde ik natuurlijk ook zijn tuin even mee. Dat vind ik heel normaal. “Heb je 150 vierkante meter tuin? Dat is zeker wel veel werk”, zeggen anderen soms. Maar het klussen op de moestuin voelt voor mij niet als werk. Het is ontspannend.”