Gestopt met roken: hoe houd je het vol?

‘Ik kauw op tandenstokers’

Pieter (41) stopte 3 jaar geleden: “In de 24 jaar dat ik heb gerookt, deed ik meerdere vergeefse stoppogingen. Tot de tandarts vertelde dat door een heftige paradontitis als gevolg van het roken mijn tanden en kiezen dreigden uit te vallen. Ik ben cold turkey gestopt. Makkelijk was het zeker niet, vooral niet als collega’s op mijn werk naar buiten gingen voor een rookpauze. Vroeger ging ik mee, en nu miste ik alle leuke verhalen die we dan deelden. Andere moeilijke momenten waren ‘s ochtends vroeg en na het avondeten – die sigaretten smaakten me altijd het best. Maar met een kunstgebit als schrikbeeld wist ik dat ik écht niet meer wilde beginnen. Om toch iets in mijn mond te hebben, ben ik op tandenstokers gaan kauwen. Terugkijkend: het was een hele klus en ik ben zeker 2 maanden bloedchagrijnig geweest. Maar het heeft me veel opgeleverd: ik ruik beter, heb mijn eigen gebit nog en ben trots op mezelf.”

‘Ik maak een kop gemberthee voor mezelf’

Maria (51) stopte ruim een jaar geleden met roken: “Het risico voor mijn gezondheid was niet eens dé reden dat ik na 33 jaar stopte. Mijn man overleed aan een hartstilstand en vanwege erfelijke aanleg mogen mijn kinderen beslist niet gaan roken. Hoe kon ik dan het verkeerde voorbeeld geven? Maar hoe gemotiveerd ik ook was, makkelijk was het stoppen niet. Ik was echt zwaar verslaafd. De cursus die ik deed, hielp wel. Ik leerde er dat ik een alternatief moest zoeken voor moeilijke momenten. Vroeger pakte ik een sigaret op stressmomenten. Nu schil ik gember en maak ik een kop gemberthee voor mezelf die ik, zittend op de bank, rustig opdrink. Het moment dat je echt snakt naar een sigaret gaat ook weer snel voorbij, weet ik. En soms moet je even hard zijn voor jezelf. Nog steeds ben ik blij dat ik niet meer rook. Ik voel me fitter, schoner en wil echt nooit meer beginnen.”

‘Ik probeer m’n zinnen te verzetten’

Andrea (53) stopte in december 2017: “Het stond me vooral tegen dat ik slaaf was van een bepaalde gewoonte, ik voelde me afhankelijk. Bovendien zijn rokers een soort paria’s geworden, ik moest altijd moeite doen om een plekje te vinden waar je een sigaret mocht opsteken. Daarom besloten mijn partner en ik tegelijk te stoppen met roken. Dat motiveert enorm, als je het samen doet. De eerste weken heb ik nicotinepleisters geplakt, dat werkte prima. Op lichamelijk vlak had ik geen klachten. En eigenlijk vallen ook de geestelijke ontwenningsverschijnselen me best mee. Soms heb ik een onrustig moment en dan weet ik dat ik mijn zinnen moet verzetten. Ik ga wat rommelen of even naar buiten. Ik denk nog weleens aan roken, maar er zijn steeds minder momenten dat ik in de verleiding kom.”