“Blij dat ik dit heb doorgezet”
Marique Wentink (54) beklom de Mont Ventoux tegen MS
Op 5 juni jl. fietsten en wandelden ruim 600 mensen naar de top van de Mont Ventoux. Ze deden mee aan ‘Klimmen tegen MS’, om geld in te zamelen voor de bestrijding van deze ziekte. Een van hen, MS-patiënte Marique Wentink (54), vertelde in een vorig blog hoe ze hiervoor heeft getraind. Nu kijkt ze terug op een geweldige prestatie en ervaring.
“We hebben het gered. Twintig kilometer ‘De Kale Berg’ op gelopen, of liever gezegd: geklommen. Wat een fantastisch gevoel was het om met z’n vieren boven aan te komen en hand in hand, luid zingend, over de finish te gaan. Ik ben heel, heel trots en blij dat ik dit heb doorgezet. Samen met vriendinnen Marlies en José en haar zus Paula, alias ‘La Toppertjes’. We klommen voor het goede doel… Maar we deden het óók voor onszelf.”
Nét op tijd
“Toen we op de dag voor de grote klim onze startbewijzen gingen halen, zaten we meteen in de sfeer. Al die mensen, die allemaal voor datzelfde doel komen. Geweldig! Sommigen konden nauwelijks lopen, maar wilden per se kleine stukjes meedoen. Op 5 juni, om 7 uur ’s ochtends, was de officiële start. We begonnen nogal gestrest, omdat de poort van onze camping zo vroeg nog niet open was. Na een emergency call naar de eigenaar konden we pas weg. Nét op tijd.”
Ontzettend zwaar
“Viel het lopen tegen? Ja en nee. We hadden ons thuis heel goed voorbereid en hard getraind. Onze conditie was dus prima. Maar waar je in Nederland eigenlijk niet goed op kunt oefenen is het stijgen. Het begon met tien procent stijging, daarna ging het over in twaalf. Vervolgens nog twee stukken met elf procent. Dat was echt ontzettend zwaar. Waar zíjn we aan begonnen, dachten we alle vier. Maar toen we er eenmaal doorheen waren, voelden we ons enorm trots. Yes! We hebben het gehaald!”
Wat een emoties
“5 juni is ook de dag dat vriendin Marlies 67 werd. Stiekem hadden we slingers en bubbels zonder alcohol meegesmokkeld naar Frankrijk. Eén van de vrijwilligers was zo aardig om dit mee te nemen naar boven. Toen we om half twee ’s middags over de finish liepen, zongen we direct na ons strijdlied óók ‘Lang zal ze leven’ voor Marlies. Iedereen om ons heen viel in. Wat een verrassing voor haar, wat een emoties. Echt top.”
Alleen maar geslapen
“De dag erna heb ik alleen maar geslapen. Zelfs het feest voor alle deelnemers op die middag. heb ik helaas niet meegemaakt, zó ontzettend moe was ik. Inmiddels ben ik weer aardig op de been en staan de volgende activiteiten alweer op de agenda. Op 24 juni ga ik 5 en 20 km lopen tegen borstkanker, samen met Marlies. En 25 juni ben ik vrijwilliger in de Arena, waar op de trappen van het stadion weer een ‘Klimmen tegen MS’ wordt georganiseerd. Zelf meedoen wordt me te zwaar. Maar een handje helpen doe ik ontzettend graag. Voor het goede doel!”
Lees ook Mariques vorige blog